Υπήρχε κάποτε κάποιος ο οποίος είχε ψείρες. Ρώτησε λοιπόν ένα γνωστό του πως θα απαλλαγεί από αυτές.
Θα πας στο σπίτι σου και θα ανοίξεις τον φούρνο, θα βάλεις το κεφάλι σου
μέσα και θα τον ανάψεις στους 250 βαθμούς, με τόση ζέστη οι ψείρες θα
αναγκαστούν να φύγουνε.
Πήγε λοιπόν ο τύπος και έκανε ότι ακριβώς του είπε ο φίλος του. Καθώς
ψηνόταν το κεφάλι του, κατεβαίνει στη μύτη του η αρχηγός ψείρα και του
λέει.
-Άστα μεγάλε, εδώ περνάμε φίνα. Κάνουμε μπάνιο, σάουνα, χαμάμ. Φοβερές διακοπές...
Την επομένη λέει στο φίλο του τι έγινε.
-Η συνταγή που θα σου δώσω τώρα είναι αλάνθαστη. Θα πας σπίτι και θα
ανοίξεις τον καταψύκτη, και θα βάλεις το κεφάλι σου μέσα. Ε...με τόσο
κρύο σίγουρα θα φύγουν.
Πήγε λοιπόν σπίτι και έκανε πάλι ότι του είπε. Και ενώ το κεφάλι του
είχε σχεδόν παγώσει, κατεβαίνει πάλι η αρχηγός ψείρα και του λέει.
-Πως πάει ρε μεγάλε...Εμείς εδώ είμαστε σε χειμερινές διακοπές...Κάνουμε σκι, παίζουμε χιονοπόλεμο, φτιάχνουμε χιονάνθρωπους....
Τι να κάνει λοιπόν, πάει στο φίλο του και του λέει πάλι τι έγινε.
-Αυτή τη φορά όμως, του λέει, δεν υπάρχει περίπτωση να αποτύχουμε. Τώρα
που θα φύγεις από εδώ, τον πρώτο που θα συναντήσεις με πολλά μαλλιά και
γένια, να έχει και κάνα χρόνο να κάνει μπάνιο, θα τον αρχίσεις στο
ξύλο...μπουνιές, κλοτσιές, και προπάντων κεφαλιές. Έτσι θα φύγουν απ το
δικό σου κεφάλι και θα πάνε στο δικό του.
Βρίσκει λοιπόν κάποιον με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, και χωρίς δεύτερη
κουβέντα τον αρχίζει στο ξύλο...Μπουνιές, κουτουλιές...τον αφήνει
αιμόφυρτο και αναίσθητο κάτω. Κατεβαίνει λοιπόν πάλι η αρχηγός ψείρα στη
μύτη του και του λέει...
-Μπράβο ρε μεγάλε...τον τσάκισες στο ξύλο...αλλά και εμείς δεν κάτσαμε
με σταυρωμένα τα χέρια. Όση ώρα τον έδερνες εσύ, εμείς του πήραμε 100
ομήρους!
