Φέτος, δύο μέρες πριν αναχωρήσουν, η γυναίκα του ενός, του Γιάννη, πατάει πόδι και του λέει ότι δε θα πάει.
Οι άλλοι τρεις θύμωσαν, απογοητεύτηκαν, αλλά δε μπορούσαν να κάνουν και τίποτα.
Σε δύο μέρες που έφθασαν στο προορισμό τους, βλέπουν το Γιάννη να...
έχει στήσει σκηνή, είχε μαζέψει ξύλα κι ανάψει φωτιά κι είχε έτοιμο και το φαγητό.
-Καλά, ρε φίλε, του λέει ο Κώστας, πόση ώρα είσαι εδώ?
-Για να σας πω την αλήθεια, λέει ο Γιάννης, ήρθα χθες το βραδάκι.
-Και πώς έγινε αυτό, του λένε.
-Να χθες το απογευματάκι που καθόμουν στη πολυθρόνα κι έβλεπα τηλεόραση, ήρθε η γυναίκα μου από πίσω, μου κάλυψε τα μάτια με τα χέρια της και με ρώτησε:
-Μάντεψε ποιος είναι?
Της τράβηξα τα χέρια και φορούσε ένα ολοκαίνουριο σέξι νεγκλιζέ.
Με τράβηξε στο υπνοδωμάτιο, το οποίο είχε στολίσει με ροδοπέταλα κι είχε ανάψει κεριά.
Στο κρεβάτι είχε χειροπέδες και σχοινιά.
Μου είπε να τη δέσω στο κρεβάτι κι όταν το έκανα μου είπε:
-Κάνε ό,τι γουστάρεις!!!
Νά ‘μαι κι εγώ εδώ!! Ήρθα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου